آشنایی با رقص گیلکی قاسم آبادی

رقص گیلکی زنانی شاد با لباس‌های رنگی رنگی که هم‌نوا با آواز گیلکی می‌رقصند، یکی از قشنگ‌ترین قاب‌هایی است که می‌توانید در سفر به گیلان ببینید و کیف کنید.

رقص زبانی گویا برای بیان احساس است و رقص گیلکی هم با تلفیقی از رنگ و موسیقی و حرکات هماهنگ به بهترین شکل ممکن این کار را انجام می‌دهد.

رقص گیلکی یا رقص قاسم آبادی رقصی شاد است که از سمت شرق گیلان و روستای قاسم آباد به قسمت‌های دیگر آن راه یافته.

این رقص و چرخش زیبای زنان گیلانی بازتابی از فرهنگ، آب و هوا، موسیقی و هر حرکت آن نمادی از عملی در زندگی مردم این دیار است که با تلفیقی از موسیقی گیلکی و قاسم آبادی اجرا می‌شود.

امروزه بیشتر در عروسی‌های محلی در روستاها و یا جشن‌هایی مانند جشن خرمن می‌توانید این نوع رقص زیبا را ببینید.

اگر قصد سفر به گیلان را دارید، با رفتن به روستاها و اقامت در خانه‌ روستایی گیلان و یا اقامتگاه بوم گردی گیلان می‌توانید از نزدیک شاهد این رقص محلی شاد و رنگارنگ شوید.

برای اجاره ویلا روستایی در گیلان، اجاره ویلا در رشت و یا  رزرو اقامتگاه بومگردی در گیلان هم می‌توانید روی سایت جاجیگا حساب باز کنید و فقط با چند کلیک دنبال رویای خود بگردید.

ویژگی و تم اصلی رقص قاسم آبادی

چیزی که بیشتر از همه در این رقص جلب توجه می‌کند، الهام گرفتنش از مراسم کاشت و برداشت برنج است. در واقع تم اصلی این رقص، کار است.

کشاورزانی را تصور کنید که در شالیزار در حال کارند و با شنیدن صدای موسیقی از مراسم اطراف فی البداهه کلامی روی آن موسیقی می‌گذارند و شروع به آواز خواندن و رقصیدن می‌کنند. این خودش دلیلی بر راه یافتن عنصر کار در موسیقی و رقص گیلانی است.

در رقص قاسم آبادی زنانی شاد را می‌بینیم که حرکات موزون مختلفی را که نشانگر دعا هنگام کار، کشت برنج، درو و جمع کردن برنج، رفع خستگی و پایکوبی است، با همراهی یک موسیقی محلی دلنشین انجام می‌دهند.

یکی از چیزهایی که ریشه در فرهنگ مردم گیلان دارد و شاید گیلک‌ها را با آن بشناسیم، شاد و سرزنده بودن آن‌هاست که این ویژگی در موسیقی و رقص گیلانی به وضوح دیده می‌شود. رقصندگان همیشه لبخند به لب دارند و با موسیقی شاد شمالی شور و شوق خود را نمایش می‌دهند.

تفاوت رقص آقایان و بانوان در گیلان

اکثرا رقص قاسم آبادی را به رقصی زنانه می‌شناسند و رقص گیلکی مردان با رقص زنان آن تفاوت دارد.

رقص گیلکی زنان اکثرا نمایانگر مراحل کاشت و برداشت برنج و رقصی موزون و هماهنگ با موسیقی محلی گیلانی است.

اما رقص مردان همانطور که ناصر وحدتی؛ از پیشکسوتان موسیقی شرق گیلان در کتاب خود آورده، به انواع مختلفی از جمله رقص پا بازی، رقص پابازی با تفگ، رقص کشنده، رقص پرنده، رقص درو و شخم و دیگر رقص های متفرقه تقسیم می‌شوند و بیشتر نمادی از پیروزی مردان در رقابت‌هایی مانند کشتی هستند.

مثلا در رقص “پابازی” در حالی که سازهای سرنا و نقاره نواخته می‌شود، مردها دست‌ها را به کمر می‌زنند و با پیش و پس کردن پاها، به پای‌کوبی می‌پردازند.

درباره سفر به رشت زیبا و بارانی و مسیر خوش عطر و مزه رستوران های رشت با مجله جاجیگا همراه شوید.

لباس محلی گیلان، شادترین لباس محلی جهان

لباس محلی گیلان به‌ سبب رنگی رنگی بودن و الهام گرفتن از طبیعت سرسبز، در جشنواره نیویورک به عنوان شادترین لباس محلی جهان شناخته شده است.

رقص گیلکی بدون لباس محلی بی معناست . لباس محلی زنان گیلانی متشکل از دامن، پیراهن و جلیقه است.

دامنی رنگارنگ تزئین شده با نوارهای رنگی شاد، پیراهنی ازجنس ساتن در رنگ‌های مختلف که تا روی دامن کشیده شده و جلیقه‌ای جلوباز که رنگش اغلب مشکی و تیره است و با سکه و نوارهای رنگی آذین شده، این لباس محلی را تشکیل می‌دهند.

البته علاوه بر این‌ها، لباس قاسم آبادی شامل یک روسری زیرین به نام مندیل که با سکه در قسمت پیشانی تزیین شده و یک روسری توری دستبافت که روی آن سر می‌کنند، هم می‌شود.

جالب است  بدانید که رنگ این لباس‌ها و نوع گره زدن مندیل برای زنان متاهل و مجرد متفاوت است. حتی تعداد چین و نوارهای رنگی به کار رفته در دامن لباس بسته به سن زنان با هم فرق می‌کند و شاید بتوان گفت که رقص قاسم آبادی در گذشته مراسمی به منظور آشنایی جوانان مجرد با یکدیگر بوده است.

لباس محلی مردان گیلانی شامل کتی به‌نام چوخا، پیراهن نخی، شلوار، شال، کلاه نمدی و جلیقه است.

کتی پشمی به نام چوخا که روی لباس می‌پوشند، پیراهن نخی رنگ روشنی در زیر چوخا، یک شلوار پشمی به رنگ سیاه، جلیقه‌ای که به آن جلقه یا جلقده هم می‌گویند و بسته به فصل جنس آن متفاوت است، لباس محلی مردان گیلانی را تشکیل می‌دهند.

همچنین مردان گیلانی در لباس خود از کلاه‌های مختلفی هم استفاده می‌کنند. کلاه ترک‌دار تالشی، کلاه نمدی و پوستین کلاه که از پوست بره تهیه می‌شود، از این کلاه‌ها هستند.

لباس محلی شمالی سرشار از رنگ‌های شاد و پیام آور شادابی و سرزندگی است. شما می‌توانید در فروشگاه‌های صنایع دستی گیلان آن‌ها را ببینید و بخرید و یا در بعضی از نقاط گردشگری گیلان مثل موزه میراث روستایی گیلان این امکان وجود دارد که این لباس‌های زیبا را بپوشید و عکس یادگاری بگیرید.

موسیقی گیلان، عنصر اصلی رقص گیلکی

موسیقی سرچشمه‌ی همه‌ی خوشی‌ها و تسکین دهنده‌ی غم‌هاست، در واقع زندگی بدون موسیقی یک چیزی کم دارد.

موسیقی محلی گیلان آیینه تمام نمای فرهنگ و تاریخ و سبک زندگی مردمانش است. این موسیقی بر خلاف نقاط دیگر کشور، دارای وحدت سبک نیست و از لحاظ ریتم و ملودی دارای تنوع زیادی است.

در واقع موسیقی محلی در سیل وقایع تاریخی با روحیه مردمانش تغییر کرده و سینه به سینه به نسل‌های بعد منتقل شده تا روایتگر زندگانی و سرگشت اجداد خود باشد.

به همین خاطر در موسیقی سنتی گیلان، نغمه‌های مختلفی از شادی، جنگ‌ها، ناملایمات و نواهای کوچه و بازار را می‌شنوید.

اما عنصر اصلی و رفیق شفیق رقص گیلکی، موسیقی شاد گیلانی است که این را رقص را تکمیل و به جذابیت آن اضافه می‌کند.

ترانه‌های فولکلور معروفی مثل “رعنا” یا “آها بوگو” که توسط خواننده مشهور گیلانی جناب ناصر وحدتی اجرا شده و یا ترانه‌های کشت و زراعت، نوروز خوانی، پابازی، عروس بوری، لیلی مار و ترانه عروس گوله، همراه همیشگی رقص محلی هستند و آن را دیدنی تر می‌سازند.

اگر بر روی موسیقی و لباس محلی قاسم آباد کمی دقیق شویم باید اعتراف کنیم که پشت این فرهنگ و آداب و رسوم یک تاریخ و تمدن غنی خفته که باید آن را قدر دانست و حفظ کرد و به نسل‌های بعد انتقال داد.